Door veranderingen in de agrarische sector verandert niet alleen het buitengebied, maar ook de daarbij behorende dorpen. Door de ruimtelijke structuur van de wegdorpen of linten kan vrijkomende agrarische bebouwing getransformeerd worden naar andere functies zoals wonen en/of werken mits dit gepaard gaat met een goede landschappelijke inpassing (de zichtbaarheid van de dorpen vanuit het landschap is goed) en het behoud van de relatie tussen lint en landschap.

In de esdorpen is de structuur zodanig organisch vergroeid dat er geen sprake is van echte achterkanten (de achterkant van de een is de voorkant van de ander) en is over het algemeen weinig groen binnen de (historische) kern. Alleen de tuinen en brinken hebben een groen karakter. Inpassing zal hier dus vooral door stedenbouwkundige en architectonische ingrepen gedaan kunnen worden, daarnaast zijn de bedrijfsmatige ontwikkelingsmogelijkheden van panden hier beperkter, doordat er eerder sprake zal zijn van overlast en er zijn niet veel VAB's in dergelijke kernen.